Tími breytinganna

Jesús elskar oss
Stundum nenni ég ekki að lifa lengur. Þá helst þegar einhver fávitinn hefur rifið úr mér hjartað og sett það í örbylgjuofn til að gæða sér á því, tekið tvo bita eða svo og skilið það svo eftir á eldhúsborðinu þar sem það myglar bara. En þá fæ ég yfirleitt hugljómun! Fullt af hugmyndum og ljóðum detta inní kollinn á mér. Misgóðar hugmyndir og afar misjöfn ljóð. Yfirleitt eru það ljóð um morð og sjálfsmorð sem koma mér frekar til hlæja ef eitthvað er. Djöfull getur maður verið kreisí stundum. Hér er til dæmis eitt ljóð um morð og sjálfsmorð, eða meiri svona texti..

the longer you live
the more there is
to miss and regret
and cry about

the younger you are
the fewer the ghosts
from the past
who haunt you down

so I tell you my baby
it's best for us both
you lay down your armour
and let yourself go

you die to night
we'll go there together
you live tonight
we'll be hurting forever

Óh. Ætli allir eigi ekki sín móment.. Verst að þunglyndið endist sjaldnast nógu lengi hjá mér til að mér takist að semja heila skáldsögu! Það væri greit.