föstudagur, júlí 14, 2006

Im Schatten der Macht

Nú er ég á fúll sweing í fiskinum. Búin að borða skammt fyrir tvo fullorðna af ýsu í mexíkósósu. Samstarfsmaðurinn minn er blessunarlega í fríi svo ég fæ að hafa góða stólinn og internetið allan daginn. Reyndar þýðir þetta að ég er að vinna frá átta á morgnana til sjö á kvöldin. En það verður bara í tvær vikur á meðan hann brúnkar á sér spikið í útlöndum. Og ég kvarta ekki meðan ég hef nóg að fiski að borða og nóg af bókmenntum að lesa. Verst þykir mér þó þegar viðskiptavinirnir trufla mig í tölvunni. Ég hélt ég væri þokkalega laus við kúnnafóbíuna mína, en annað hefur komið á daginn. Kúnnar hafa nefnilega þá leiðu áráttu að vera allir eins. Þeir spyrja alltaf sömu spurninganna og það er alveg óþolandi.
Þegar ég vann í ljósmyndavöruverslunum hérna um árið þá gleymdi annar hver kúnni, sem var að sækja myndirnar sínar, miðanum sem ég hafði gefið honum af mikilli ást og alvöru fyrr um daginn. Þegar þeir komu svo að sækja myndirnar sínar var það fyrirsjáanleikinn í fari þeirra sem fór mest í taugarnar á mér. Fyrst byrjuðu þeir á að segja mér að þeir væru að sækja myndir. Ertu með miðann? Sagði ég þá að bragði (helst áður en þeir náðu að klára). Þá byrjaði fólkið að róta í veskinu sínu, tékka á öllum vösum og muldra einhverjar ömurlegar afsakanir, í stað þess að segja bara hreint út: Nei. Ég er ekki með hann. Og spara mér þannig hellings tíma. Svo litu þeir upp, mættu augum mínum sem störðu af festu beint áfram, örlítið fram hjá, ég vil ekki segja viðbjóðslegum, og þó.., andlitum þeirra, svo þeir héldu ekki að þeir hefðu fulla athygli mína og sögðu: Æji geturðu ekki bara fundið þær fyrir mig? Sök sér, ég gat alveg gert það. Ég var góð í því og það fór ekkert í taugarnar á mér að fletta nokkrum umslögum í skúffu. Það var bara þetta úrræðaleysi í svipnum þeirra, þetta ráðaleysi sem skein úr hvolpslegum augunum og öll þessi óskilvirkni í fari þeirra sem ég þoldi ekki.
Hér í fiskbúðinni er svipað uppi á teningnum. Kúnnarnir eru of fyrirsjáanlegir. Ég veit nákvæmlega hvernig kúnnar það eru sem spyrja: er þetta ekki örugglega nýtt? Ég hef reynt að slá á létta strengi og sagt: nei, það er nú örugglega farið að slá aðeins í þetta! En þeir hafa ekki húmor fyrir slíku. Svo eru flestir heila eilífð að skoða og velta málunum fyrir sér. Mig langar mest að reka þau út með látum og segja þeim að þetta sé ekki dýragarður heldur matvöruverslun, enda séu hér öll dýr dauð og tilbúin til átu, en mig skortir edge í það.
Ég er ekki alvarlega illskeytt. Um leið og fólkið fer út úr búðinni kastar það af sér kúnnahamnum og þar undir leynist yndislegt fólk sem er allrar elsku vert. Ég veit það vel. Það vantar bara í mig alla þjónustulund.

föstudagur, júlí 07, 2006

Fordóma Vilborg bjargar heiminum.

I have decided to write this farsle in english to show the level of my respect to all the outlandish people in the world. All you outlandings out there, listen to me: You are very special. Do not let anybody tell you anything else. You are different, but special. You all have really nice clothes. And even though you speak funny, you shouldnt let the normal people bother you. Just stand tall and raise your funny little voices and say: I am a special outlandman/woman, and I will not tolerate this.
Lets stick together.
-V-

This page is powered by Blogger. Isn't yours?